Dzieje wizerunku św. Kazimierza od XVI do XVIII wieku. Między ikonografiją a tekstem + nemokamas atvežimas! | knygos.lt

Aprašymas

Knygoje aptariama Šv. Kazimiero atvaizdo istorija nuo Šv. Kazimiero kanonizacijos pradžios 1520 metais iki XVIII amžiaus pabaigos. Bandoma atskleisti Šv. Kazimiero atvaizdų genezę, ikonografijos įvairovę, atributų simbolinę ir teologinę prasmę. Naudodamasi gausia Šv. Kazimiero ikonografija ir liturginiais, hagiografiniais, proginiais tekstais, autorė parodo, kaip į jį buvo žvelgiama konkrečioje epochoje ir kokią vietą jis užėmė tikinčiojo gyvenime.

Knygoje pristatomi ir aptariami Šv. Kazimiero atvaizdai iš Belgijos, Prancūzijos Romos, Krokuvos, Varšuvos universitetų, Lietuvos mokslų akademijos bibliotekų, Lietuvos dailės ir Lietuvos nacionalinio muziejų rinkinių, Lietuvos, Lenkijos, Baltarusijos bažnyčių, nagrinėjamas atvaizdo ikonografijos formavimosi procesas, hagiografų, teologų, menininkų bendradarbiavimo pobūdis, gvildenamos gerbimo ir vaizdavimo tradicijų sąsajos, išskiriami kūriniai, kurių genezė turi aiškią religinę funkciją ir rodo konkretaus užsakovo pamaldumo raišką. Autorė gilinasi, kas užkoduota konkrečiose Šv. Kazimiero vaizdavimo detalėse, išsamiai aprašo tų atvaizdų ir šalia jų esančių atributų kitimo aplinkybes ir priežastis.

Knygoje teigiama, kad po šv. Kazimiero mirties 1484 metais ėmęs sklisti šventumo garsas pirmiausia liudijo Šventojo kaip valstybės ir tikėjimo gynėjo statusą.. Daroma išvada, kad katalikų bažnyčios vykdytos reformos skatino valstybės globėjo kultą – pelnęs „nekruvinojo kankinio“ titulą, Šv.Kazimieras tapo sektinu pavyzdžiu šventumo siekiantiems pasaulietiniams ir dvasiniams vadovams.

Św. Kazimierz, a raczej jego wizerunek zachowany w słowie pisanym, jak w dziełach sztuk wizualnych, jest tematem tej pracy. To opowieść o dziejach świętego z rodu Jagiellonów, obejmująca okres od 1520 roku – początku procesu kanonizacyjnego słynącego świętością królewicza – do końca XVIII wieku. Celem pracy jest pokazanie, jak pobożność do św. Kazimierza nabierała czytelnych form; rekonstrukcja genezy jego wizerunku, różnorodności ikonograficznej, symboliki i znaczeń teologicznych z nim związanych. Teksty dotyczące św. Kazimierza i jego przedstawienia pozwalają zrozumieć, jak w kontekście konkretnej epoki postrzegano jego świętość i jakie było jego miejsce w życiu wspólnoty wiernych. Po śmierci Kazimierza coraz bardziej szerzyło się przekonanie o jego świętości tak, że z czasem stał się dla wiernych przede wszystkim patronem kraju i obrońcą wiary. Przemiany, które dokonywały się w Kościele katolickim w wieku XVI i XVII, sprzyjały rozwojowi kultu świętego patrona państwa. Śmierć Kazimierz uznawano za przykład „bezkrwawego męczeństwa“, stąd stał się on wzorcem osobowym dla dążących do świętości przedstawicieli elit świeckich i duchownych. Kazimierz uznawany jest przede wszystkim za patrona Litwy i Polski, zwierciadło cnót chrześcijańskich. Jego ikonografia wyrasta z narracji o jego życiu i świętości, a obraz i tekst to niejako dwie kolumny, podtrzymujące łuk tej opowieści.